Η νόσος του Πάρκινσον είναι η δεύτερη συνηθέστερη νευροεκφυλιστική νόσος μετά τη νόσο του Alzheimer. Χαρακτηρίζεται από μία προοδευτική απώλεια νευρώνων της ντοπαμίνης στη μέλαινα ουσία. Η ντοπαμίνη βοηθά τον εγκέφαλο να ελέγχει τους μύες και να κινεί το σώμα εύκολα και ομαλά. Με το πέρασμα του χρόνου η κίνηση σε ασθενείς με Parkinson γίνεται δυσκολότερη.
Τα συμπτώματα της νόσου είναι:
Δυσκαμψία, βραδυκινησία, απώλεια αντανακλαστικών βάδισης, τρόμος, σιελόρροια, διαταραχές στον ύπνο, σεξουαλικές διαταραχές, κατάθλιψη, αναπνευστική δυσλειτουργία, πόνος, ήπια άνοια, απώλεια βάρους, κόπωση, το φαινόμενο του παγώματος και μειωμένη λεπτή κινητικότητα.
Η νόσος του Πάρκινσον δεν μπορεί να θεραπευτεί πλήρως αλλά με την κατάλληλη θεραπεία μπορεί να επιτευχθεί η καθυστέρηση της προόδου της. Για την θεραπεία εφαρμόζεται κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή και εξειδικευμένη φυσικοθεραπεία. Οποιαδήποτε μορφή άσκησης βελτιώνει την κινητικότητα του ατόμου, αυξάνει την κυκλοφορία του αίματος και βοηθά στην αντιμετώπιση της κατάθλιψης. Είναι σημαντικό η φυσικοθεραπεία να αποτελέσει μέρος της θεραπείας της νόσου πριν την εκδήλωση παραμορφώσεων και παθολογικών προτύπων. Η αναπνευστική φυσικοθεραπεία, το μασάζ και οι ασκήσεις για βελτίωση της στάσης του σώματος συμπληρώνουν το πρόγραμμα θεραπείας.